Προ των πυλών βρισκόμαστε στις αυτοδιοικητικές εκλογές 2019 και οι συζητήσεις για τους πιθανούς “νικητές” της κάλπης όλο και πληθαίνουν.
“Ποιος θα είναι ο επόμενος Περιφερειάρχης Πελοποννήσου;”, είναι η πιο συχνή ερώτηση που ακούω όπου βρεθώ τον τελευταίο καιρό. Κοντοστέκομαι και σκέφτομαι …. Ποιον θα ψήφιζα εγώ για επόμενο Περιφερειάρχη;
Δεν είναι πολλά τα χρόνια που βρίσκομαι στην Κόρινθο και στην Πελοπόννησο. Σαν χθες θυμάμαι που πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου στην Κόρινθο για τις σπουδές μου, φοβισμένη αλλά και συνάμα ενθουσιασμένη για τον νέο κόσμου που ανοιγόταν μπροστά μου…
Και φτάνουμε στο σήμερα και έναν χρόνο πριν, όπου πράγματι μου ανοίχτηκε ένας νέος κόσμος..αυτός της δημοσιογραφίας.
Παρακολουθώ εκ των έσω πλέον όλες τις δηλώσεις των υποψήφιων Περιφερειαρχών και αυτό που βλέπω ως επί το πλείστον είναι υβρισεολογίες και επιθέσεις μεταξύ των υποψηφίων.
Σίγουρα η επιλογή είναι δύσκολη διότι οι 3 πιο δυνατές υποψηφιότητες πλαισιώνονται από δυναμικές προσωπικότητες. Από την μία ο νυν Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης, χρόνια πολιτικός με εμπειρία στον χώρο, από την άλλη ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Υποδομών και Υποψήφιος Περιφερειάρχης επίσης χρόνια στον χώρο της πολιτικής με ευθύτητα στον λόγο του και τέλος ένας πετυχημένος Δήμαρχος Καλαμάτας και Υποψήφιος Περιφερειάρχης Παναγιώτης Νίκας.
Τι είναι όμως αυτό που κάνει τον Γιώργο Δέδε να ξεχωρίζει; Με αφορμή και το χθεσινό πολυαναμενόμενο debate που πραγματοποιήθηκε στον τηλεοπτικό σταθμό Super Tv, σκέφτομαι ότι είναι ένα: ο πολιτικός πολιτισμός του, αλλά και ο λόγος του που κάθε φορά τελικά σε καθηλώνει. Είδαμε έναν Γιώργο Δέδε να δίνει στοχευμένες απαντήσεις, να μην φλυαρεί και κυρίως να μην προσπαθεί να λασπολογήσει για τους συνυποψηφίους του, αλλά κοιτώντας να προβάλει τις δικές του ιδέες και το δικό του όραμα για μία καλύτερη Περιφέρεια Πελοποννήσου.
Πολλοί ήταν αυτοί που τον κατηγόρησαν ότι δίνει … “μπουναμάδες” προεκλογικά σε πολλές περιοχές της Περιφέρειας Πελοποννήσου από την θέση του Γενικού Γραμματέα. Ωστόσο, ο ίδιος δεν μπήκε στο “τρυπάκι” των αλληλοαπαντήσεων, παρά κοίταξε να κάνει τον δικό του αγώνα. Έναν αγώνα που διακρίνεται μέχρι και σήμερα από τον πολιτικό πολιτισμό και από μία ήρεμη δύναμη, η οποία βγαίνει πηγαία από μέσα του.
Και επανέρχομαι στην αρχική μου σκέψη: “Ποιον θα ψήφιζα εγώ για επόμενο Περιφερειάρχη;”. Σίγουρα αυτό το ερώτημα δεν θα το απαντήσω από εδώ.. Πάντως ένα είναι βέβαιο: Σε έναν προεκλογικό αγώνα, είναι κατόρθωμα να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας ενός επικεφαλής και τελικά, όπως αποδεικνύεται, λίγοι είναι αυτοί που το καταφέρνουν…
Χ.Τσιαούσκογλου
