Ο Λογοθετίδης δεν ήταν αλκοολικός,
αλλά έπινε ακόμα κι όταν
του το είχαν απαγορεύσει οι γιατροί.
Ένα μεσημέρι,
φεύγοντας από το Θέατρο Μουσούρη,
σταθήκαμε γιατί του είχε κοπεί η ανάσα.
Είχε πιει πολλά ούζα
και τον είχαν πειράξει.
Τότε,
με το θάρρος της παλιάς φιλίας,
τον ρώτησα γιατί αυτοκτονεί.
”Το είπες, αυτοκτονώ”
μου απάντησε χαμηλόφωνα.
Πώς μπόρεσε να συνταιριαστεί
η ηθελημένη αποχώρηση από τη ζωή
με μιαν άλλη πτυχή
της προσωπικότητάς του,
τη θρησκευτικότητα, δεν κατάλαβα.
Μεγαλωμένος στην Πόλη,
στη χριστιανική της ατμόσφαιρα,
ήξερε όλα τα τροπάρια και όλα
τα κοντάκια, και τα στιχηρά,
και τα ιδιόμελα,
και όταν τύχαινε να πάμε
μαζί στην εκκλησία,
τον άκουγα να σιγοψέλνει
τις υπέροχες βυζαντινές
μελωδίες με κατάνυξη.
Δεν κοιμήθηκε ποτέ νύχτα
χωρίς να προσευχηθεί και δεν ήταν
η προληπτική συνήθεια ή συναλλαγή
που επιζητούν πολλοί άνθρωποι
με το Θείο, αλλά ήταν η προσευχή
ενός θρησκευόμενου ανθρώπου,
που θέλει στο τέλος της μέρας
να ξεφορτώσει τη βεβαρημένη του ψυχή.
Δημήτρης Μυράτ
Σαν σήμερα, το 1960,
έφυγε από τη ζωή
ο Βασίλης Λογοθετίδης.
