Είναι ίσως η εκατοστή φορά που σκέφτομαι αν θα πρέπει ή όχι να γράψω, να απαντήσω, να εκφράσω την άποψή μου για όλο αυτό το μπάχαλο της ανώνυμης δημοσιογραφίας που ανθίζει στην Κόρινθο.
Αυτή την φορά όμως οφείλω να απαντήσω, σε ότι με αφορά σε όλους εκείνους τους άθλιους ανώνυμους γραφιάδες που με μεγάλη ευκολία με θίγουν βάζοντας τα αρχικά του ονόματός μου και όχι ολόκληρο το ονοματεπώνυμό μου (συμβουλεύονται και δικηγόρους για πιθανές μηνύσεις) με μία άνευ προηγουμένου λασπολογία.
Με μεγάλη ευκολία λένε απίστευτα ψέμματα για την επαγγελματική μου πορεία, ξεχνώντας της 20ετή μου διαδρομή, την αποδοχή μου στην κοινωνία, την οικογενειακή μου κατάσταση, το παρελθόν μου, τον αγώνα μου, τα χαστούκια που μου έδωσε τα τελευταία χρόνια η ζωή και η μοίρα. Ξεχνούν ότι μπορεί και όλα αυτά να τα διαβάζουν τα ανήλικα παιδιά μου που ζητούν απαντήσεις, η ηλικιωμένη μητέρα μου που με μεγάλωσε με αρχές. Ξεχνούν πως δεν έχω δώσει ποτέ δικαίωμα να με προσβάλουν, πως ο βίος μου είναι έντιμος, πως δουλεύω 15 ώρες την ημέρα σε έναν σκληρό αγώνα επιβίωσης. Πως δεν κυκλοφορώ τα πρωινά στα στέκια για καφέ και κουτσομπολιό, για πηγαδάκια και ίντριγκες.
Σκέφτηκα αρκετές φορές να απευθυνθώ στην δικαιοσύνη για να σταματήσει η λάσπη και άλλες τόσες έκανα πίσω. Οχι γιατί δεν θα έβρισκα το δίκιο μου, όμως δεν αξίζετε ούτε να σας αντικρίσω μπροστά μου. Εχω οχυρώσει την οικογένειά μου με αλήθειες, μου έχουν εμπιστοσύνη οι συνεργάτες μου στην μοναχική πορεία που έχουμε επιλέξει, με γνωρίζει πολλά χρόνια η κορινθιακή κοινωνία. Δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα, αντίθετα με εσάς.
Το έργο, η πορεία, η κατάντια σας αρχίζουν να βρίσκουν τείχος και αποστροφή. Οτι ακριβώς σας αξίζει. ‘Οτι αξίζει σε άθλια ανώνυμα ανθρωποειδή τέρατα που θεωρούν ότι η πένα τους καρφώνει. Οχι μόνο δεν με καρφώνετε αλλά με κάνετε και πιο δυνατή. Μπορώ να σας αντιμετωπίσω όλους μαζί και τον καθένα χωριστά. Φανερά, στο φως, στον ήλιο και όχι στα υπόγεια του μίσους, την υστεροφημίας, και της κακίας σας.
Μπροστά σε μία τηλεόραση, μπροστά στους Κορίνθιους, πίσω από ένα μικρόφωνο ραδιοφώνου, όπου θελήσετε εσείς. Με τα δικά σας επιχειρήματα, με τις δικές μου απαντήσεις. Δεν τολμάτε όμως να με αντικρύσετε, δεν τολμάτε να έρθετε σε διάλογο μαζί μου, δεν τολμάτε να μου πείτε επώνυμα όλα αυτά που με τόση ευκολία γράφετε ανώνυμα. Δεν τολμάτε γιατί δεν είστε άντρες, δεν είστε γυναίκες, είστε αθλια τέρατα που η θέση σας είναι στο περιθώριο. Εκεί ακριβώς που σας έβαλε η κοινή γνώμη και εκεί θα μείνετε για πάντα. Συνεχίστε το έργο σας ανενόχλητοι, δεν θα σας πειράξω γιατί δεν με αγγίζετε.
Σοφία Μπαλή
