Αλλο ένα θαύμα από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Ταξιάρχη

“Ονομάζομαι Χριαστιάνα και είμαι απο την Λεμεσό. Τα τελευταία χρόνια είμαι δασκάλα χορού. Η δικιά μου περιπέτεια άρχισε ξαφνικά περίοδο χειμώνα, μιας και άρχισα να νιώθω κάποιου είδους αδυναμία στα άκρα μου και στα δάκτυλα. Είχα προσέξει ότι την ώρα για παράδειγμα που πήγαινα να γράψω κάτι το στυλό μου έπεφτε, την ώρα που προσπαθούσα να κάνω κάποιες δουλειές του σπιτιού όπως καθαριότητα, τα ποτήρια μου έπεφταν και δεν είχα δύναμη ούτε να απλώσω τα ρούχα.

Αρχικά πίστευα ότι οφείλεται στις καιρικές συνθήκες και στο κρύο αλλά αυτό συνέχισε και τους επόμενους μήνες. Εκεί αντιλήφθηκα ότι κάτι δεν πάει καλά και ενημέρωσα την μητέρα μου. Παράλληλα να σημειώσω ότι άρχισα με το πέρασμα του χρόνου να νιώθω αστάθειες κυρίως όταν δίδασκα και χόρευα ενώ παρατήρησα αλλαγές και στα πέλματα μου. Όχι υπερβολικές αλλά αισθητές. Η μητέρα μου τότε ήτανε σίγουρη ότι πρόκειται για κατά πλάκα σκλήρυνση αλλά δεν ήθελε να μου πει κάτι για να μην με αγχώσει περισσότερο. Με έστειλε στον νευροχειρούργο της ο οποίος μου έκανε κάποια εξέταση στον αυχένα αλλά με διαβεβαίωσε πως δεν πρόκειται για αυχένα και μιας και δεν μπορούσε να το δικαιολογήσει και να καταλάβει περι τίνος πρόκειται, με παρέπεμψε σε νευρολόγο για να κάνω εξειδικευμενες αναλύσεις και να μου κάνει ηλεκτρομυογράφημα. Το αποτέλεσμα έδειξε ότι υπήρχε πρόβλημα και ότι μάλλον είναι είδος πολυνευρικής πάθησης και ότι άμεσα θα έπρεπε να πάω στο ινστιτούτο γενετικής. Σε 1 βδομάδα μου βρήκανε ραντεβού γιατί κρίθηκε επείγον, όπου με παρακολούθησαν νευρολόγοι κάνοντας μου DNA test για να δούνε τι ακριβώς είναι η πολυνευρική πάθηση που έχω. Μου είχαν αναφαίρει ότι κάτι υποψιάζονταν αλλά δεν ήθελαν να που τι και πως μέχρι να είναι σίγουροι. Το μόνο που μου είπανε ήταν ότι εάν επικοινωνήσουν μαζί μου πριν τους 3 μήνες πάει να πεί ότι πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρό και ότι θα έπρεπε να πάω και πάλι εκεί. Ημέρα Πέμπτη τώρα στο πέρασμα 2 μηνών και χτυπάει το τηλέφωνο μου απο Λευκωσία ενώ δίδασκα. Κατάλαβα ότι δεν ήταν για καλό. Το μόνο που μου είπαν ήταν ότι πρέπει να πάω εκεί την επόμενη βδομάδα. Αυτή η μια βδομάδα αναμονής δεν περνούσε όμως με τίποτα. Δεν μπορούσα να φάω, το άγχος με είχε κυριεύσει και η ψυχολογία μου…στον πάτο. Το απόγευμα της επόμενης ημέρας, χτυπάει το τηλέφωνο μου και ήταν η γιαγιά μου. Μου λέει ”Αγάπη μου πήγα για ύπνο πριν λίγο να ξεκουραστώ το μεσημέρι. Ήρθε στον ύπνο μου ο Άγιος Εφραίμ και μου είπε, ”Μην ανησυχείς η Χριστιάνα θα είναι καλά. Δεν θα πάθει κάτι”. Εδώ ανοίγω μια παρένθεση να πω ότι η γιαγιά μου και ο παππούς μου είναι στην επιτροπή της Εκκλησίας του Αγίου Εφραίμ στην Κύπρο εδώ και 20 χρόνια. Για να είμαι ειλικρινής πίστεψα ότι τα λόγια της γιαγιάς, ήταν λόγια παρηγοριάς προς την εγγονή της για να ηρεμήσω και γι’αυτό δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Φτάνει η μέρα τελικά που πάω στο ινστιτούτο γενετικής όπου με ενημερώνουν πως έχω μια πάθηση που ονομάζεται Charcot–Marie–Tooth disease (CMT) η οποία είναι παρόμοια με την κατα πλάκα σκλήρυνση. Έχει να κάνει με τους μύες και τα νεύρα. Αυτοάνοσο νόσημα που δεν σου επιτρέπει να κάνεις ούτε τα απλά καθημερινά και απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό. Αυτή η πάθηση να πούμε ότι αφήνει συνήθως ανθρώπους με ολική ή μερική παράλυση και κυρίως σε χέρια, πόδια, ενώ παραμορφώνει τα άκρα σου. Απο την πρώτη στιγμή αυτό που μου είπαν οι γιατροί και τους έκανε εντύπωση είναι ότι παρόλο που στην εξέταση του DNA δείχνει αυτό το νόσημα, οπτικά δεν φαίνεται να έχω κάτι και αυτό τους κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Τα μόλις 80 άτομα που πάσχουν από το συγκερκιμένο νόσημα στην Κύπρο, δείχνουν παραμορφωμένα και πολλοί από αυτά έχουν αναπηρίες. Αυτό δεν τους ήτανε καθόλου λογικό. Εδώ και 6 μήνες πηγαίνω για παρακολούθηση και κάνω εξειδικευμένες ασκήσεις δυσκολίας για να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκομαι, ενώ πρόσφατα γιατροί απο την Αμερική ήρθαν στη Κύπρο για να εξετάσουν εμένα συγκεκριμένα και να καταλάβουν από που προέρχεται η συγκεκριμένη αρρώστια και πως μπορούν να την αντιμετωπίσουν σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Οι ίδιοι οι γιατροί απο την Αμερική όταν με αντίκρισαν έμειναν στην κυριολεξία με το στόμα ανοιχτό μην μπορώντας να πιστέψουν την εξωτερική μου εμφάνιση και τη φυσική μου κατάσταση. Σε παρόμοια περίπτωση πρόσφατα, με ενημέρωσαν πως μια κοπέλα με το ίδιο νόσημα δεν μπορούσε να περπατήσει και φόραγε βοηθητικά παπούτσια. Αυτό που τους είπα είναι ότι καθημερινά γυμνάζομαι, συνεχίζω να διδάσκω χορό στα παιδιά, κάνω πατίνια (αυτό και αν τους φάνηκε απίστευτο) και συνεχίζω την ζωή μου κανονικά σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Ξέρουμε πλέον με σιγουριά ότι όλο αυτό οφείλεται στον Άγιο προστάτη μας, τον Άγιο Εφραίμ ο οποίος ήρθε και ενημέρωσε τη γιαγιά μου ότι θα είμαι καλά χωρίς κανένα πρόβλημα αλλά τότε δεν το είχα αντιληφθεί μέσα στον πανικό μου. Σήμερα μπορώ να το αντιληφθώ, να το παραδεχτώ και οφείλω να το μοιραστώ μαζί σας αλλά και να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Αγιο μου, αλλά και στην γιαγιά και τον παππού που οι προσευχές τους εισακούστηκαν και ο Άγιος αστραπή φρόντισε να αφήσει για άλλη μια φορά τους γιατρούς άφωνους και άναυδους.

Ο Άγιος μας είναι εδώ και υπάρχει για να κάνει αυτό που ξέρει εκεί που η επιστήμη σταματά και εκεί που οι γιατροί ψηλώνουν τα χέρια ψηλά. Ένα νεαρό κορίτσι που συνεχίζει να ζει την καθημερινότητα της ενώ το DNA της δείχνει πως θα έπρεπε να είναι με ολική ή μερική αναπηρία. Και πάλι όμως ο Άγιος Εφραίμ εμφανίστηκε για να τους διαβεβαίωσει πως όλα θα πάνε καλά αρκεί να υπάρχει πίστη.”

Το μοιραστήκαμε μαζί σας, σειρά σας να το μοιραστείτε ΟΛΟΙ οι φίλοι και ΟΛΑ τα παιδιά του Αγίου μας σε Ελλάδα και Κύπρο παντού με μια κοινοποίηση για να δώσουμε δύναμη και ελπίδα στους χιλιάδες συνανθρώπους μας όπου το έχουν πραγματική ανάγκη. Δυναμώστε την προσευχή σας, φωνάξτε του Αγίου Εφραίμ και αυτός ξέρει..

Επόμενο προσκύνημα των ιερών λειψάνων του Αγίου Εφραίμ στην Κύπρο, αυτό το Σάββατο 5 Ιουνίου έως και την Δευτέρα 7 Ιουνίου στην Παναγία του Τραχωνα στον Στρόβολο απο τις 8:00 το πρωί εώς και τις 21:00 το βράδυ. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείσετε μαζί μου στο 97659518

Φιλικά, Μάριος Χαπερης