Δεν είναι και πολύ δύσκολο να διαγνώσεις γιατί σε χτυπάνε. Πάντα πονάει τελικά πως χωρίς να τους έχεις ανάγκη, ενώ περίμεναν, δεδομένων των συνθηκών πως θα πέσεις στα πόδια τους να τους παρακαλάς, εσύ συνεχίζεις με όποιες δυνάμεις μπορεί να σου έμειναν για να επιβιώσεις. Κάπως έτσι φαίνεται να διαγράφεται και η δική μου πορεία και ενώ έχω δεχτεί άπειρα χτυπήματα (πάντα άνανδρα, πάντα κάτω από την μέση), το επόμενο που έρχεται έχει πάντα την σημασία του.
Αυτή την φορά, το peloponnisosnews δέχεται επίθεση από έναν πρώην αποτυχημένο να εκλεγεί στην τοπική αυτοδιοίκηση, πάντα ασφαλή δημόσιο υπάλληλο που τον γεμίζει και με τεράστιο θράσος να κρίνει το μεροκάματο των άλλων, νυν ρήτορα που αρέσκεται να προσβάλει και να μειώνει ότι βρεθεί μπροστά στις εκάστοτε εμμονές του. Υπήρξε ο “άνθρωπος του Προέδρου”, το δεξί του χέρι, ο πλέον ωφελημένος από αυτή την στενή σχέση σε πολλά επίπεδα. Βέβαια, ουδείς αχαριστότερος του ευεργεντηθέντος. Εναν άνθρωπο που η κοινωνία αλλά και η “πιάτσα” των πολιτικών και των δημοσιογράφων τον έχει περιθωριοποιήσει εντελώς και μοιάζει σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του. Η πορεία του θα μείνει στο facebook να κρίνει χωρίς να ρωτάει, να κατηγορεί χωρίς να ερευνήσει, άδοξο τέλος των πολλών πολιτικών του ονείρων.
Δεν ξέρω αν χαίρομαι ή αν λυπάμαι για την πορεία του, το σίγουρο όμως, που ξέρω για μένα είναι πως ΑΝΤΕΧΩ και το ίδιο αντέχει και ο καθρέφτης μου, ο δικός σου;
Σ.Μπαλή
