Μικρός λαός και πολεμά, δίχως σπαθιά και βόλια
γι’ όλου του Κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι…”
Διακόσια χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τότε που ο μικρός λαός μας, ύψωσε το ανάστημά του και βροντοφώναξε «Ελευθερία ή Θανάτος». Πάνε διακόσια χρόνια που στα βουνά και τους κάμπους μας αντήχησε η φωνή της Κλεφτουριάς κι άναψε η φλόγα του πολέμου για το φως, το δίκαιο, το ψωμί, το τραγούδι. Πάνε διακόσια χρόνια που ξεκίνησε ο «υπέρ πάντων» αγώνας, που χάρισε στο Έθνος μας Κράτος, ανεξαρτησία και τη δύναμη να ορίζουμε τις τύχες μας.
Η σκέψη μας σήμερα πετάει σ’ αυτούς που ο κόσμος τους έλεγεν τρελούς, σ’ αυτούς που κράτησαν κάτω από τη γλώσσα τους τους βόγγους και τα ζήτω, παλεύοντας αδιάκοπα για τη λευτεριά όλων μας.
Ο αγώνας τους μένει στην καρδιά μας, οδηγός για το μέλλον μας, οι αξίες τους φωτίζουν ακέραιες τους αγώνες μας, για να «φτιάξομεν χωριό» και να σταθούμε στο χρόνο άξιοι απόγονοι, τιμημένων προγόνων.
Χρόνια πολλά! Ζήτω η Ελλάδα!
