Οταν γνώρισα την Μαρία Τζεβελέκου σε κοινή παρέα δεν κατάλαβα το σοβαρό πρόβλημα όρασης που έχει. Μου χαμογέλασε όταν συστηθήκαμε και με “κοίταξε” βαθιά στα μάτια. Το μόνο που δεν κατάλαβα όμως εγώ είναι ότι αυτά είναι μάτια ψυχής, είναι η αίσθηση αγάπης που έχει αναπτύξει η Μαρία για να αισθάνεται τους γύρω της.
Η Μαρία έχασε την όρασή της εντελώς ξαφνικά και σύμφωνα με τους γιατρούς της οφείλεται σε αυτοάνοσο νόσημα. Στην πορεία της συζήτησής μας διαπίστωσα ότι η Μαρία μένει μόνη της, αυτοεξυπηρετείται και προσπαθεί να επιβιώσει στην τόσο εχθρική για ανθρώπους με οποιαδήποτε αναπηρία Αθήνα.
Μία από τις δραστηριότητες που καταπιάνεται είναι ο χορός που στην δυσπιστία μου για άλλη μια φορά μου εξηγεί ότι χορεύει με τα μάτια της ψυχής της και με το πάθος της μελωδίας.
Σ.Μπαλή
