Είναι γνωστό πως η Μνήμη δεν είναι το δυνατό σημείο των Ελλήνων, όπως είναι γνωστό και πως μισούν τις αλλαγές και την αλήθεια, και είναι αγύριστα κεφάλια.
Αλλά το 2009 δεν είναι μακριά.
Το 2009, ο Γιώργος Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας με 44%, μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού γιατί «λεφτά υπάρχουν».
Την πανηγυρική εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου ακολούθησε η χρεοκοπία της χώρας, η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης – Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- μερικά Μνημόνια, υποθήκευση της Δημόσιας Περιουσίας για 99 χρόνια, η εποπτεία της χώρας μέχρι το 2060, η φυγή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων στο εξωτερικό, η αύξηση της υπογεννητικότητας, η γήρανση του πληθυσμού της χώρας και πολλά ακόμα που δεν τα γράφω για να μη σας στενοχωρήσω.
Τι έμαθαν οι Έλληνες από όλα αυτά;
Προφανώς τίποτα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι έτοιμος να πετύχει έναν θρίαμβο, για να οδηγήσει τη χώρα στην …ανάπτυξη.
Ο Μητσοτάκης θα οδηγήσει τη χώρα στην ανάπτυξη με το δημόσιο χρέος να έχει υπερβεί τα 360 δισεκατομμύρια και να ξεπερνά το 180% του ΑΕΠ (σ.σ. Ναι, η Ελλάδα είναι σήμερα -μετά από όλα αυτά τα Μνημόνια- πιο χρεωμένη από το 2010 που χρεοκόπησε.)
Δεν ξέρω τι ακριβώς σκέφτονται οι Έλληνες. Δεν ξέρω καν αν σκέφτονται.
Μια θετική σκέψη είναι πως οι Έλληνες έχουν τρελή αίσθηση του χιούμορ και σκέφτονται πως, αφού η πρώτη χρεοκοπία έσκασε στα χέρια του ζαβού παιδιού του Ανδρέα Παπανδρέου, είναι σωστό η νέα χρεοκοπία να σκάσει στο ζαβό παιδί του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Και οι Έλληνες κρατάνε κάβα τον Αλέξη Τσίπρα, για να φέρει ξανά -για δεύτερη φορά- την ελπίδα.
Οι Έλληνες αγαπούν τους θριάμβους.
Και τους πληρώνουν πολύ ακριβά.
Αλλά επιμένουν.
(Αυτό δεν είναι ένα δημοφιλές κείμενο. Συγγνώμη που το έγραψα. Δεν θέλω να την χαλάσω σε κανέναν αλλά αυτές είναι οι σκέψεις που κάνω. Και σκέφτομαι ήδη τη στιγμή που θα σκάσει η νέα χρεοκοπία της χώρας και θα το ανεβάσω ξανά, για να φανεί ο νέος ελληνικός θρίαμβος.)
πηγή: pitsirikos.net/2019
