Σε αυτό το facebook μπορείς να διαβάσεις από τα πιο άσχετα και χλιαρά πράγματα μέχρι τα πιο συγκινητικά. Ετσι έπεσα πάνω στην ιστορία του τετράποδου Χουτς από το Ναύπλιο που μετά από ένα σοβαρό ατύχημα είναι καθηλωμένος !!! Διαβάστε την ανάρτηση :
*****[[[Φαγωθήκατε με την ευθανασία , εντάξει δίκιο έχετε αλλά δεν είμαι έτοιμος ακόμα ρε παιδιά. Πονάει και το ξέρω και πονάω κι εγώ μαζί του. Κάθε μέρα είμαι στην πανσιόν και τον χαϊδεύω και τον καθαρίζω και τον ταΐζω , εύκολο το έχετε την μια να του μιλάω , να τον χαϊδεύω , να με κοιτάει στα μάτια , να μου δίνει το χέρι και την άλλη να τον πάρω σε σακούλα και να ψάχνω μαλακό χώμα για να τον θάψω??? Το ξέρω ότι ακόμα και να τα καταφέρω να τον κάνω καλά , θα χρειαστεί πάρα πολλά χρήματα που δεν τα έχω και μετά δεν πρόκειται να υιοθετηθεί ποτέ]]]……………………… Αυτή η κουβέντα έγινε πολλές φορές , αυτές τις πέντε μέρες που έχω τον Χούτς στην πανσιόν , με φίλους , με γνωστούς , με κτηνιάτρους και γενικότερα με όσους ήξεραν την ιστορία του άτυχου φίλου μου. Έτσι λοιπόν , έσφιξα την καρδιά μου , πήρα τον Χούτς αγκαλιά και με μια κρύα μπίρα στο χέρι , ξεκινήσαμε για το κτηνιατρείο. Σε κάθε λακούβα που έπεφτε το αμάξι , ο Χούτς έκλαιγε από τους πόνους και μου κρατούσε το χέρι , με το στόμα του , τόσο σφιχτά που μου το μάτωσε , δεν ήθελε να με δαγκώσει αλλά οι πόνοι ήταν αφόρητοι όπως αβάσταχτες ήταν και οι τύψεις μου , που τον άφησα πέντε μέρες να υποφέρει……………………. <<<<ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ>>>>
*****Και κάπως έτσι αποδεκατίζεται η ψυχολογία μου και τελειώνει η εβδομάδα που με γονάτισε , με 12 κουτάβια εκ των οποίων τα 6 έχουν τύφο , με έναν σκυλάκο με κομμένη γλώσσα και ερλιχίωση που θα πρέπει να επανενταχθεί , με μια σκυλίτσα με ένα συντριπτικό κάταγμα στο πίσω πόδι που χειρουργήθηκε , μπήκαν λάμες και ψάχνω μεσήλικη φραγκάτη που να της αρέσουν οι σαραντάρηδες για να μπορέσω να πληρώσω τον κτηνίατρο και τώρα ήρθε και αυτό για να με γονατίσει τελείως…….. Ο Χούτς , είναι ο σκυλάκος της φωτογραφίας όπου τον χτύπησε αμάξι και έκτοτε δεν ξανακουνήθηκε. Ας πιάσουμε όμως την ιστορία του Χούτς από την αρχή , με κάλεσαν η ομάδα περισυλλογής αδέσποτων του δήμου μας για να τους βοηθήσω να πιάσουν ένα σκυλί που το είχε χτυπήσει αυτοκίνητο και είχε αγριέψει και απειλούσε να τους κατασπαράξει. Πράγματι φτάνοντας στο σημείο , βλέπω τον γίγαντα Χούτς να έχει σηκώσει τρίχα και να δείχνει τα δόντια του στους ανθρώπους που τον είχαν περικυκλώσει για να τον πιάσουν. Τρομακτική εικόνα αν σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για ένα σκυλί πάνω από σαράντα κιλά και το κάθε δόντι του είναι στο μέγεθος του αναπτήρα μου. Ο Χούτς ήταν καθιστός και το κορμί του γεμάτο αίματα , αλλά ήταν τόσο τρομακτικός που δεν τολμούσε κανείς να τον πλησιάσει. Τον πλησίασα μπουσουλώντας , αργά αργά στην άσφαλτο , έκατσα δίπλα του χωρίς να τον αγγίξω , άρχισα να του μιλάω και να του εξηγώ ότι είμαι φίλος του και θέλω πολύ να τον βοηθήσω (οι περισσότεροι τώρα θα λέτε ότι ξέφυγα γιατί μιλάω με τον σκύλο και θα πρέπει να με δει σύντομα ένας γιατρός , μπορεί να έχετε και δίκιο). Απομάκρυνα τον κόσμο για να μην τον τρομάζουν αλλά ο Χούτς δεν σταμάτησε στιγμή να δείχνει τα δόντια του και σκέφτηκα να φέρω μια κονσέρβα από το αμάξι για να τον δελεάσω , μόλις γύρισα την πλάτη μου για να πάω στο αμάξι , φώναξαν όλοι με μια φωνή ΠΡΟΣΕΧΕ και γυρίζοντας το κεφάλι είδα τον Χούτσ να με ακολουθεί σέρνοντας τα πίσω πόδια του. Ο Χούτς ήθελε να έρθει μαζί μου……..Σε λίγα δευτερόλεπτα μου είχε φύγει ο φόβος και είχα τον γίγαντα στην αγκαλιά μου , δεν μπορώ να σας περιγράψω την χαρά και την συγκίνηση. Η χαρά δεν κράτησε πολύ όμως γιατί ο κτηνίατρος διαπίστωσε σοβαρά τραύματα στο κεφάλι και την σπονδυλική στήλη που καθιστούν νεκρά τα πίσω πόδια και αστάθεια στα μπροστά. Ίσως είμαι λίγο εγωιστής αλλά δεν ήθελα να ακούσω την ”λύση” στο πρόβλημα και αφού τον έβαλα σε ένα κλουβί στο κτηνιατρείο , έφυγα με το κεφάλι μου ψηλά και την ψυχή στα πόδια. Τα δάκρυα και το ΓΙΑΤΙ? δεν άργησαν να έρθουν…….Τρεις μέρες μετά και αφού έχουν μεσολαβήσει δεκάδες τηλεφωνήματα να ενημερωθώ για την υγεία του Χούτς , χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο γιατρός , ”’Στέλιο σήμερα είναι η τρίτη μέρα που το σκυλί δεν τρώει , δεν πίνει και δεν κουνιέται από εκεί που το έβαλες””. Ήθελα να τον δω , έστω και για τελευταία φορά………… Μόλις μπήκα στο κτηνιατρείο και είπα καλημέρα , ο Χούτς αναποδογύρισε το κρεβατάκι του , πέταξε τα μπολ με το φαγητό και το νερό και σύρθηκε στην πόρτα του κλουβιού προσπαθώντας να βγει έξω……… Ναι , δίκιο έχετε , αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες , ούτε εγώ θα σας πίστευα αν μου το περιγράφατε. Πήρα τον Χούτς στη θέση του συνοδηγού και ξεκινήσαμε τις βόλτες και να σκεφτούμε τι θα κάνουμε , χωρίς κάποιον χώρο για να φιλοξενηθεί και χωρίς χρήματα για να κάνουμε περισσότερες εξετάσει και να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει και δεν κουνάει τα πίσω πόδια του. Στη διαδρομή , εγώ ήπια δύο μπίρες και ο Χούτς , που δεν έτρωγε τόσες μέρες , έφαγε σχεδόν ένα ολόκληρο κοτόπουλο στα κάρβουνα. Δεν θέλετε να μάθετε πως γίναμε εγώ και το αυτοκίνητο για να του καθαρίσω τα κόκαλα από το κοτόπουλο. Τελειώνοντας , γιατί ήδη σας έχω κουράσει με την πολυλογία μου , θα σας πω ότι ο Χούτς βρίσκεται στην πανσιόν του Vangelis Mastis Athina Zaimidou στα Πυργιώτικα Ναυπλίου , ο οποίος μας παραχώρησε δωρεάν ένα μεγάλο δωμάτιο για δέκα μέρες περίπου. Αν δεν είμαι εκεί , κάθεται ακίνητος χωρίς να τρώει και χωρίς να πίνει νερό αλλά μόλις με βλέπει , γίνεται άλλο σκυλί. Δεν ξέρω ποιο θα είναι το επόμενο βήμα αλλά του υποσχέθηκα ότι θα παλέψω για αυτόν και θα το κάνω εξαντλώντας τόσο τις σωματικές όσο και τις οικονομικές μου αντοχές.
