Κέρδιζες όλες τις μάχες της ζωής σου, έχασες όμως την μάχη με την τύχη, που επέλεξε να είσαι εσύ για φέτος ο ένας από τους 10.000.000 Έλληνες στους οποίους στατιστικά συμβαίνει το ατύχημα αυτό.
Πόσο έντονα θυμάμαι που μου έλεγες αρχές του μήνα στο κτήμα, «πάω αδερφούλη για να ξεφύγω και να τελειώσω με τους αφόρητους πόνους στο στομάχι, θα γυρίσω καλά». Την Πέμπτη πριν την μοιραία Κυριακή με πήρες και με ρώταγες πως πήγε ο φίλος μας ο Γιώργος και πόσο καλά αισθάνεσαι, αλλά και ότι στις 25 του μήνα θα γυρίσεις. Η τύχη όμως τα είχε υπολογίσει αλλιώς.. Εκείνο το μοιραίο Σάββατο που δεν σε άφησε να τελειώσεις την βόλτα σου με το καμάρι σου, το μικρό σου γιο, τον Αλέξανδρο. Σε ξαναχτύπησε με τους ίδιος ανυπόφορους πόνους και σε λίγες ώρες σε λύγισε και σε χάσαμε..
Το μαύρο μαντάτο ο κοινός μας φίλος και αδερφός ο Αλέκος μου το μετέφερε εκείνο το μεσημέρι της Κυριακής, με τον οποίο τυχαίνει μάλιστα να έχετε γεννηθεί την ίδια μέρα. «Θύμιο, μου είπε, έχω μία μαύρη είδηση. Χάσαμε τον Γιάννη». Πρώτη φορά που δεν τον πίστεψα. Δεν ήθελα να το ακούσω. Πήρα τον Γιάννη τον στενό συνεργάτη σου, γρήγορα κατάλαβα όμως ότι δεν ήξερε τίποτα.
Εκείνη την στιγμή, κοιτάζοντας τον Κορινθιακό από εκεί που ήμουνα, νόμιζα ότι έβλεπα ένα κακό όνειρο. Πέρασαν, για λίγα λεπτά, σαν αστραπή μπροστά μου από το 1997 που γνωριστήκαμε έως το τηλέφωνο της προηγούμενης Πέμπτης, όλα τα χαρακτηριστικά γεγονότα που ζήσαμε, σχολιάσαμε και υπολογίσαμε μαζί. Όσο αυτά πέρναγαν από το μυαλό μου, τόσο έλεγα από μέσα μου κάποιο λάθος θα έχει γίνει.
Κι όμως η μαύρη είδηση επιβεβαιώθηκε λίγες ώρες μετά και άρχισα να σκέφτομαι πως έγινε το λάθος και τι πήγε στραβά. Πήρα όμως την απάντηση λίγες ώρες μετά… Όλα έγιναν από ένα σπάνιο, τυχαίο, συγκυριακό, ιατρικό συμβάν. Έτσι σε νίκησε η τύχη Γιάννη..
Όλες τις άλλες μάχες τις κέρδιζες με τους ανθρώπους σου δίπλα και όπως πάντα μου μιλούσες περήφανα και με περίσσιο καμάρι για τον γιο σου και για το πόσο δυναμικά μπήκε στον όμιλο και ακολούθησε τα βήματά σου. Θυμάμαι που μου έδειχνες την μελέτη για τα αδρανή στα νησιά που έκανε στο γραφείο σου πριν λίγες εβδομάδες.
Και αύριο θα σε πάμε στην τελευταία σου στάση Γιάννη, στον Άγιο Νικόλα.. Τι συγκυριακή μέρα κι αυτή… Ακόμα σε πολεμάει Γιάννη φίλε μου η τύχη.. 20 Ιουλίου αύριο και αντί να γιορτάζουμε τον γιο σου τον Ηλία, το καμάρι σου και να θυμόμαστε τον αείμνηστο πατέρα σου Ηλία, θα σε αποχαιρετάμε λίγα μέτρα από το γραφείο σου στην Δαμασκηνού.
Καλό ταξίδι Γιάννη φίλε μου, αδερφέ μου.. Θα σε θυμόμαστε όλοι στην Κόρινθο, στην Πελοπόννησο και στην Ελλάδα..
Ευθύμιος Κάππος
