Αρχική Ν. Μεσσηνίας Ξεκίνησε η δίκη για το θάνατο 8χρονου στο Νοσοκομείο Καλαμάτας

Ξεκίνησε η δίκη για το θάνατο 8χρονου στο Νοσοκομείο Καλαμάτας

Το χρονικό του θανάτου ενός 8χρονου αγοριού, που είχε συγκλονίσει την κοινή γνώμη στη Μεσσηνία το Μάιο του 2011, ξετυλίχτηκε και πάλι χθες στο Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Καλαμάτας: ένα χρόνο και δύο μήνες μετά την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου για τον επιμελητή εφημερεύοντα παιδίατρο της Παιδιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου Καλαμάτας και την ειδικευόμενη συνάδελφό του που περιέθαλψε το 8χρονο αγόρι στα Επείγοντα.

Ο πρώτος είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 30 μηνών με αναστολή και η δεύτερη σε 18 μήνες με αναστολή, για ανθρωποκτονία από αμέλεια διά παραλείψεων. Αθώοι είχαν κριθεί στον πρωτοδίκως οι υπόλοιποι 10 κατηγορούμενοι -μεταξύ των οποίων μια ιδιώτης παιδίατρος και 6 νοσοκομειακοί γιατροί.

Το 8χρονο αγόρι εισήχθη στις 17 Μαΐου 2011 στα Επείγοντα του Νοσοκομείου Καλαμάτας με δύσπνοια και συμπτώματα -υποτίθεται- γαστρεντερίτιδας, και κατέληξε την επομένη το πρωί στην Εντατική του Νοσοκομείου Παίδων της Αθήνας από εγκεφαλικό οίδημα, εξαιτίας του υψηλού σακχάρου στο αίμα του. Όπως προέκυψε, το αγόρι είχε εισαχθεί στο Τμήμα Επειγόντων του Νοσοκομείου Καλαμάτας με βαριά διαβητική κετοξέωση. Οι κατηγορούμενοι γιατροί φέρονται να αργοπόρησαν και να ακολούθησαν λάθος θεραπεία, χορηγώντας στο παιδί ορό γλυκόζης ενώ έπασχε από διαβήτη τύπου 1 που δεν είχε διαγνωστεί. Λανθασμένη ήταν, σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση, και η επιλογή το παιδί να διακομιστεί στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία” στην Αθήνα, αφού η κατάστασή του δεν είχε σταθεροποιηθεί και δεν είχε ρυθμιστεί το σάκχαρό του πριν φύγει με το ασθενοφόρο.

Χθες στη δευτεροβάθμια δίκη κατέθεσαν οι γονείς του αγοριού, δύο παιδίατροι εντατικολόγοι ως μάρτυρες υπεράσπισης, και απολογήθηκαν οι δύο κατηγορούμενοι, πριν η εκδίκαση της υπόθεσης διακοπεί για τη Δευτέρα 25 Ιουνίου.

Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Η μητέρα του αγοριού και νωρίτερα ο πατέρας του περιέγραψαν στιγμές δίπλα στο παιδί τους. Ένα παιδί υγιέστατο, ζωηρό, με κλίση στον αθλητισμό. Η μητέρα του κατέθεσε ότι πίεζε την παιδίατρό του με την υποψία ότι μπορεί κάτι να συμβαίνει, επειδή το έβλεπε αδυνατισμένο, αλλά εκείνη τη διαβεβαίωσε ότι δεν είναι τίποτα και ότι θα κάνουν εξετάσεις για θυρεοειδή. Όταν το παιδί στις 15 Μαΐου γύρισε από μια βόλτα με τον παππού του καταβεβλημένο και με πόνους στην κοιλιά, η μητέρα επικοινώνησε με την παιδίατρό του, η οποία της έδωσε οδηγίες για γαστρεντερίτιδα.

Το αγόρι έμεινε στο σπίτι, όμως στις 5 το πρωί της 17ης Μαΐου ο πατέρας του το βρήκε στο μπάνιο όπου δυσκολευόταν να αναπνεύσει. Πήγαν αμέσως στα Επείγοντα του Νοσοκομείου Καλαμάτας, το παιδί περπατώντας και έχοντας πλήρη διαύγεια. Εκεί, στα Επείγοντα, του έβαλαν ορό γλυκόζης που, όπως κατέθεσε η μητέρα, αντικαταστάθηκε με φυσιολογικό ορό όταν βγήκαν οι εργαστηριακές εξετάσεις οι οποίες έδειξαν τον διαβήτη, μία ώρα μετά την εισαγωγή τους. Η μητέρα αρνήθηκε ότι ο ορός άλλαξε σε 10-15 λεπτά και πως έγινε μέτρηση σακχάρου με στικάκι (σ.σ. με τρύπημα στο δάχτυλο) από την ειδικευόμενη παιδίατρο, όπως η ιατρός διαβεβαίωσε χθες, όπως και πρωτόδικα.

Η μητέρα είπε ακόμα πως, όταν μπήκαν στο ασθενοφόρο για να φύγουν, ήταν η τελευταία φορά που άκουσε τη φωνή του παιδιού της να απαντά στις ερωτήσεις της γιατρού για το ποια είναι η αγαπημένη του ομάδα και πόσα αδέλφια έχει.

ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ

Τη ζωή της μητέρας τη σημάδεψαν για πάντα οι στιγμές μέσα στο ασθενοφόρο που δεν έφτασε ποτέ στο Παίδων στην Αθήνα. Είχαν φτάσει κοντά στην Αλλαγή και, όπως κατέθεσε η ίδια στο δικαστήριο, δεν είχε πάρει τα μάτια της από το πρόσωπο του παιδιού, που άρχισε να μελανιάζει κάτω από τα μάτια και τα χείλη του. Αφού του έδωσαν οξυγόνο από μια μικρή μπουκάλα, που η μάσκα ήταν για ενήλικες και δεν κράτησε για πολύ, στην επιστροφή στο Νοσοκομείο Καλαμάτας, στα φανάρια πριν φτάσουν, το παιδί έπαθε ανακοπή. Φτάνοντας, πήραν το παιδί για να γίνει ανάνηψη, και στις 12.30 το μεσημέρι (στα Επείγοντα είχαν πάει 5.40 το πρωί) το αγόρι έφυγε διασωληνωμένο με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ για την Εντατική του Παίδων στην Αθήνα. Όταν οι γονείς του έφτασαν μετά με το δικό τους αυτοκίνητο, η μητέρα κατέθεσε ότι άκουσε τους γιατρούς να λένε: “Τι μας το έστειλαν, για να πεθάνει εδώ;”.

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ

Αμέσως μετά κατέθεσαν οι δύο μάρτυρες υπεράσπισης, παιδίατροι εντατικολόγοι, ο ένας στα μεγάλα Νοσοκομεία Παίδων της Αθήνας και ο άλλος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου. Και οι δύο είπαν στο δικαστήριο ότι το παιδί καλώς διακομίστηκε για να εισαχθεί σε εξειδικευμένη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στην Αθήνα. Εξήγησαν επίσης ότι σε μια βαριά διαβητική κετοξέωση το σημαντικό είναι η ενυδάτωση ενός παιδιού και όχι ένα καλά ρυθμισμένο σάκχαρο. Επιπλέον, συμφώνησαν και οι δύο στις καταθέσεις τους ότι το εγκεφαλικό οίδημα είναι κάτι σπάνιο να συμβεί στη διαβητική κετοξέωση, αλλά αν συμβεί θα γίνει αιφνίδια και απρόβλεπτα, καθώς δεν δίνει σημάδια πριν – ενώ σε ποσοστό 70% με 80% αποβαίνει θανατηφόρο.

ΟΙ ΑΠΟΛΟΓΙΕΣ

Η ειδικευόμενη παιδίατρος η οποία εφημέρευε στις 17 Μαΐου του 2011 κλήθηκε στα Επείγοντα και, όπως υποστήριξε στην απολογία της, το παιδί παρουσίαζε δυσκολία στην αναπνοή πριν πάει στο νοσοκομείο. Η μητέρα τής είπε ακόμη πως είχε κάνει 3 φορές εμετό, τελευταία φορά το προηγούμενο απόγευμα της Δευτέρας. Ήταν Τρίτη όταν το παιδί μπήκε στα Επείγοντα, και την προηγούμενη Παρασκευή είχε κάνει εμβόλιο για την ηπατίτιδα στην ιδιώτη παιδίατρο, ενώ σε τηλεφωνική επικοινωνία μαζί της η μητέρα τού είχε δώσει ηλεκτρολυτικό διάλυμα. Αυτά ήταν όλα όσα έδωσε ως ιστορικό η μητέρα του αγοριού, σύμφωνα με την απολογία της ειδικευόμενης παιδιάτρου. Η ίδια υποστήριξε ακόμα πως, από την κλινική εξέταση του παιδιού, το μόνο παθολογικό το οποίο διαπίστωσε ήταν μια ήπια αφυδάτωση της γλώσσας του.

Η κατηγορούμενη στη διάρκεια της απολογίας της επέμεινε ότι δεν άφησε τον ορό γλυκόζης να πέσει για πολύ, γιατί εν τω μεταξύ έκανε μέτρηση σακχάρου και βγήκε μια υψηλή τιμή πάνω από 4. Υποστήριξε ακόμα πως ακολούθησε τη συνήθη πρακτική για την αντιμετώπιση ενός τέτοιου περιστατικού. Είπε ακόμη ότι δεν προβλέπεται η μέτρηση σακχάρου, αλλά η ίδια την έκανε γιατί άκουσε ότι το παιδί ζήτησε νερό και τη μητέρα να λέει πως “παντού πάμε με το μπουκάλι μας μαζί”. Επίσης ανέφερε πως κατά την εκτίμησή της το αγόρι πήρε κάπου ένα κουτάλι της σούπας ορό γλυκόζης και αυτή η ποσότητα δεν θα μπορούσε να το βλάψει.

ΕΙΧΕ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΘΕΙ

Ο τότε επιμελητής της Παιδιατρικής Κλινικής που εφημέρευε εκείνη την ημέρα υποστήριξε στην απολογία του πως ο ίδιος ειδοποιήθηκε από την ειδικευόμενη παιδίατρο και ανέλαβε να σταθεροποιήσει το παιδί, για να το διακομίσει στο Παίδων στην Αθήνα. Ισχυρίστηκε ότι ακολούθησε ό,τι ακριβώς προβλέπεται για την ενυδάτωση του αγοριού και τη σωστή χορήγηση της ινσουλίνης, προκειμένου να πετύχει τη σταδιακή μείωση του σακχάρου. Σε παρατηρήσεις της έδρας πως η ειδική παιδοδιαβητολόγος στην πραγματογνωμοσύνη της του καταλογίζει λάθη και παραλείψεις, απάντησε πως γράφτηκε εκ παραδρομής λάθος ο τρόπος μέτρησης της ινσουλίνης που χορήγησε. Υποστήριξε ότι δόθηκε η σωστή δόση και πως όταν το παιδί έφυγε για την Αθήνα ήταν σε μια σταθερή κατάσταση, ενώ ο ίδιος είχε δώσει όλες τις απαραίτητες οδηγίες στην ειδικευόμενη παιδίατρο που θα το συνόδευε και είχε λεπτομερώς ενημερώσει και τις συναδέλφους του επιμελήτριες που έπιασαν δουλειά πριν αυτός φύγει.

ΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΟΙΔΗΜΑΤΟΣ

Ο κατηγορούμενος είπε ότι επί δυόμιση ώρες παρακολουθούσε ο ίδιος στενά το παιδί και έκανε περισσότερες λήψεις σακχάρου από αυτές που αναγράφονται στα σχετικά έγγραφα της κλινικής. Αυτός ήταν που ανέλαβε και την ευθύνη της διακομιδής του, φροντίζοντας να ενημερώσει τους συναδέλφους του στην Αθήνα, αλλά και να σταθεροποιήσει την κατάσταση του παιδιού. Το αγόρι πέθανε τελικά από εγκεφαλικό οίδημα εξαιτίας του υψηλού σακχάρου στο αίμα του. Κάτι, που σύμφωνα με την απολογία του κατηγορούμενου, είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του, αν και είναι σπάνιο, ειδικά για την ηλικία των 8 ετών. Ξέροντας πάντως ότι μπορεί το εγκεφαλικό οίδημα να παρουσιαστεί σε 6 με 18 ώρες, κι αφού το αγόρι σταθεροποιήθηκε, όπως είπε στην απολογία του, είχε κάθε λόγο να το μεταφέρει σε ένα εξειδικευμένο νοσοκομείο στην Αθήνα.